تأثیر اجرای آموزش مبتنی بر دستاورد بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: علی رغم پذیرش جهانی آموزش مبتنی بر دستاورد، مستندات تحقیقی در مورد اثر آن بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری (مهارت های شناختی و رفتاری) بسیار اندک است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر دستاورد در مقایسه با آموزش سنتی بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری بود. روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی پیش آزمون- پس آزمون، 26 دانشجوی پرستاری به صورت سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند. هر گروه شامل 6 تا 7 نفر بود. پس از اجرای پیش آزمون مهارت های شناختی، دانشجویان گروه های کنترل با روش سنتی و دانشجویان گروه های تجربی با روش آموزش مبتنی بر دستاورد به مدت 9 روز تحت آموزش بالینی قرار گرفتند. مهارت های شناختی دانشجویان با پس آزمون و مهارت های رفتاری با چک لیست مورد مشاهده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های ویلکاکسون، من ویتنی و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: آموزش مبتنی بر دستاورد در ارتقای مهارت های شناختی و رفتاری دانشجویان مؤثر بود. میانگین مهارت های شناختی گروه تجربی در پس آزمون و همچنین مهارت های رفتاری آنها، در تمامی موارد و در کل بطور معنی دار از گروه کنترل بیشتر و نیز صلاحیت بالینی دانشجویان گروه تجربی بطور معنی دار از گروه کنترل بیشتر بود. نتیجه گیری: روش آموزش مبتنی بر دستاورد بیش از روش سنتی منجر به ارتقای صلاحیت دانشجویان پرستاری می گردد. پیشنهاد می شود از این روش در آموزش بالینی بیشتر استفاده گردد.